ใบความรู้ที่ 17
อ.ไชยฉัตร โรจน์พลทามล
马踏飞燕 ตำนานม้าเหยียบนกนางแอ่น
หม่าถ้าเฟยย่านหรือ ม้าวิ่งนกบิน หรือ 马超龙雀 หม่า เชา หลง เชียว
“ม้าวิ่งโจนทะยานทองสัมฤทธิ์” สร้างด้วยทองสัมฤทธิ์ สูง 34.5 เซนติเมตร ยาว 45 เซนติเมตรและกว้าง 10 เซนติเมตร ทำขึ้นในราชวงศ์ตงฮั่น(ฮั่นตะวันออก)ของจีน ขุดค้นพบจากสุสานอู่เวยเหลยไถในมณฑลกันซู่ ปัจจุบันตั้งแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์ของมณฑลกันซู่
ในสมัยโบราณของจีน ม้าอาชาไนยนับเป็นปัจจัยสำคัญและมีประสิทธิภาพสูงสุดในการทำศึกสงคราม การขนส่งและการสื่อสาร กองทหารม้าที่เข้มแข็งก็เคยเป็นปัจจัยทางทหารที่ขาดมิได้ที่ทำให้ราชสำนักฮั่นตีโต้กลับการรุกรานของพวกซงหนูที่เป็นชนเผ่าเลี้ยงสัตว์ และสามารถรักษาความสงบเรียบร้อยทางภาคเหนือของจีนไว้ได้ ดังนั้น คนจีนในสมัยราชวงศ์ฮั่นจึงมีความนิยมชมชอบและถนอมรักม้ามากกว่าคนในสมัยอื่นๆ และยกย่องม้าเป็นสัญลักษณ์แห่งศักดิ์ศรีของชนชาติ ความเข้มแข็งเกรียงไกรของชาติและคุณูปการของวีรชน ด้วยเหตุนี้ รูปม้าอาชาไนยจึงได้ปรากฏเป็นรูปปั้นและศิลปกรรมจำนวนมากของราชวงศ์ฮั่น ผลงานศิลปกรรมเป็นที่ชื่นชมและน่าอัศจรรย์ที่สุดคือ”ม้าเหยียบนกนางแอ่น”
ม้าอาชาไนยที่กำลังวิ่งกระโจนไปข้างหน้าตัวนี้มีร่างกายแข็งแรง แหงนหน้าสะบัดหาง หัวม้าเอียงไปทางซ้ายเล็กน้อย ตีนม้าสามข้างลอยอยู่กลางท้องฟ้า มีเพียงตีนด้านหลังข้างขวาเหยียบอยู่บนตัวนกนางแอ่นหัวมังกรที่กำลังโบยบินอย่างรวดเร็วเสมือนลูกธนูที่ถูกยิงออกจากคันธนู ลำตัวใหญ่ล่ำสันแข็งแรงแสดงให้เห็นถึงกำลังที่เข้มแข็ง แต่ท่วงท่าวิ่งกระโจนกลับทำให้รู้สึกถึงความแผ่วเบาจนทำให้ผู้คนทั้งหลายเกือบจะลืมไปว่า ม้าอาชาไนยตัวใหญ่ตัวนี้ใช้ตีนเพียงข้างเดียววางน้ำหนักทั้งตัวลงบนนกนางแอ่นตัวเล็ก ๆ ที่กำลังบินตัวนี้
“ม้าเหยียบนกนางแอ่น”เป็นผลงานที่ตกผลึกทางปัญญาอันสูงส่ง เป็นจินตนาการอันสมบูรณ์แสดงให้เห็นอารมณ์โรแมนติคและทักษะศิลปกรรมอันยอดเยี่ยมของศิลปินสมัยราชวงศ์ฮั่น สมกับที่เป็นของล้ำค่าทางศิลปะรูปปั้นสมัยโบราณของจีน
No comments:
Post a Comment