《趙氏孤兒》

เด็กกำพร้าตระกูลเจ้า

ศตวรรษที่ 8 ก่อนคริสต์ศักราชถึงศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสต์ศักราช เป็นสมัยชุนชิวของจีน สมัยนั้นมีเจ้าผู้ครองนครรัฐต่างๆ แยกดินแดนกันปกครองเป็นเอกเทศอยู่ ก๊กจิ้นก็เป็นรัฐหนึ่งในขณะนั้น ก๊กจิ้นมีเสนาบดีสำคัญ 2 คน คนหนึ่งชื่อเจ้า ตุ้น เป็นเสนาบดีพลเรือน จงรักภักดีต่อกษัตริย์ อีกคนหนึ่งชื่อถู อ้านกู่ เป็นเสนาบดีทหาร ไม่เป็นมิตรกับเจ้า ตุ้น และคิดจะหาวิธีสังหารเจ้า ตุ้น

ถู อ้านกู่ทุ่มเทความคิดจิตใจหาทางสร้างหลุมพรางใส่ร้ายเจ้า ตุ้น กษัตริย์ก๊กจิ้นหลงเชื่อ เข้าใจว่าเจ้า ตุ้นเป็นเสนาบดีชั่วร้ายจึง ทรงสั่งประหารครอบครัวของเจ้า ตุ้น รวมทั้งผู้รับใช้ทั้งหมดกว่า 300 คน มีแต่นางจวาง จี ลูกสะใภัของเจ้า ตุ้นที่รอดชีวิตเนื่องจากเธอเป็นพระธิดา จึงถูกคุมขังอยู่ในวัง

เวลานั้น พระธิดาจวาง จีทรงครรภ์แล้ว ไม่นานนักก็ได้คลอดบุตรคนหนึ่ง ตั้งชื่อว่า เจ้าซื่อกูเอ๋อ(เด็กกำพร้าตระกูลเจ้า) หวังว่าเมื่อบุตรชายโตขึ้นแล้ว จะสามารถแก้แค้นแทนตระกูลเจ้า เมื่อถู อ้านกู่ได้ข่าวว่าพระธิตาคลอดบุตรชาย ก็สั่งให้ทหารไปเฝ้าประตูวังไว้ หมายจะสังหารเด็กคนนี้เมื่อโตครบเดือน จะได้ขจัดอันตรายที่จะเกิดขึ้นในวันข้างหน้า

เฉิง ยิงนายแพทย์ที่เป็นเพื่อนสนิทของนายเจ้า ตุ้น เขาได้แบกกล่องยาเข้าวัง ทำท่าไปตรวจโรคให้พระธิดาจวาง จี แล้วซ่อนทารกไว้ในกล่องยา เพื่อจะช่วยเด็กกำพร้าตระกูลเจ้า โดยพาทารกหนีออกจากวังทางลับ แต่เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูวังนั้น นายพลหัน จั๋วที่เฝ้าประตูค้นพบ นายพลหัน จั๋วก็สงสารตระกูลเจ้าเช่นกัน จึงปล่อยเฉิง ยิงและทารกออกไป ส่วนตัวเองใช้ดาบฆ่าตัวตาย

เมื่อถู อ่านกู่ทราบข่าวที่เด็กกำพร้าตระกูลเจ้า มีผู้ช่วยชีวิตออกจากวังแล้ว ก็ออกคำสั่งว่า ถ้าหากภายในเวลา 3 วันไม่มีใครมอบตัวเด็กกำพร้าตระกูลเจ้า ก็จะสังหารทารกที่มีอายุน้อยกว่า 1 ขวบในก๊กจิ้นให้หมดสิ้น

เฉิงยิงจึงปรึกษากับกงซวน ฉู่จิ้ว เพื่อนสนิทของเจ้าตุ้นอีกคนหนึ่ง สองคนเห็นว่า จะต้องมีผู้หนึ่งยอมสละชีพ เอาทารกคนหนึ่งมอบให้ถู อ้านกู่จึงจะช่วยชีวิตของเด็กกำพร้าตระกูลเจ้าและเด็กในก๊กจิ้นทั้งหมด พอดีเฉิงยิงเองก็มีลูกคนหนึ่งมีอายุพอๆกันกับเด็กกำพร้าตระกูลเจ้า ดังนั้น เฉิงยิงจึงมอบลูกของตนให้แก่กงซวน ฉู่จิ้วด้วยความชอกช้ำใจ และทั้งยังต้องทำตัวเป็นไส้ศึก แจ้งข่าวให้ถู อ้านกู่ทราบว่า กงซวน ฉู่จิ้วซ่อนตัวเด็กกำพร้าตระกูลเจ้าไว้ที่บ้าน ดังนั้น กงซวน ฉู่จิ้วและทารกที่อยู่กับเขาจึงถูกสังหารชีวิตทั้งหมด

ถู อ้านกู่เข้าใจว่า เด็กกำพร้าตระกูลเจ้าถูกสังหารชีวิตไปแล้ว รู้สึกดีใจมาก เนื่องจากว่าเขาเองก็ไม่มีบุตรชาย จึงถือบุตรชายของเฉิงยิง(อันที่จริงคือเด็กกำพร้าตระกูลเจ้า)เป็นลูกชายบุญธรรม สอนฝีมือมวยและการฟันดาบให้ ส่วนชาวก๊กจิ้นล้วนเห็นว่า เฉิงยิงเป็นผู้ไปแจ้งความจนเด็กกำพร้าตระกูลเจ้าถูกสังหารชีวิต ทุกคนพากันด่าว่าเขาเป็นคนเนรคุณ แต่เฉิงยิงก็ไม่เคยแก้ตัวกลับทน กล้ำกลืนความอัปยศอดสู เพื่อเลี้ยงดูแลเด็กกำพร้าตระกูลเจ้า

15 ปีให้หลัง นายพลเว่ย เจี้ยง ที่จงรักภักดีต่อกษัตริย์ของก๊กจิ้นกลับจากด่านชายแดน ได้ยินเรื่องตระกูลเจ้าถูกสังหารทั้งครอบครัวและเฉิงยิงแอบแจ้งข่าวและมอบเด็กกำพร้าตระกูลเจ้า จึงโกรธแค้นมาก ได้ทุบตีทารุณเฉิงยิงอย่างหนัก แต่เฉิงยิงก็ยังคงเงียบเฉยไม่ยอมพูดอะไรยิ่ง นายพลเว่ย เจี้ยงทุบตีเขาหนัก เขายิ่งรู้สึกยินดีเพราะแสดงว่านายพลเว่ยโกรธแค้นขุนนางกังฉิน ซึ่งจะสามารถช่วยเด็กกำพร้าตระกูลเจ้าแก้แค้นได้ เมื่อเฉิงยิงได้ทดสอบความจงรักภักดีของนายพลเว่ย เจี้ยงแล้ว ก็ได้เล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวเองสละบุตร และกงซวน ฉู่จิ้วสละชีพเพื่อช่วยชีวิตเด็กกำพร้าตระกูลเจ้าให้นายพลเว่ย เจี้ยงฟัง นายพลเว่ย เจี้ยงรู้สึกซาบซึ้งใจมาก รับปากว่าจะช่วยเด็กกำพร้าตระกูลเจ้าแก้แค้น

พอกลับถึงบ้าน เฉิงยิงได้วาดภาพของเรื่องราวนี้ทั้งหมด ให้เด็กกำพร้าตระกูลเจ้าทราบ ทำให้เขารู้สถานะของตนเอง และปักใจว่าจะต้องแก้แค้นให้ได้